W 2010 roku nominowana do Warszawskiego Specjału w konkursie Polska je je je. Gdy pytam w cukierniach mało kto je już zamawia. Pączki, brownie, babeczki owocowe, tiramisu, jabłeczniki na sposób amerykański (na ciepło i z lodami), serniki... ale WZ-tki są passe.
Nie wiem czemu bo kompozycja klasycznego biszkoptu z dodatkiem kakao, nasączanego syropem z cukru, cytryny, zapachu rumowego i spirytusu, pokrytego cienką warstwą marmolady z dodatkiem pomady czekoladowej, na wierzchu, to świetny deser. Z drugiej strony w niewielu cukierniach można się natknąć na właściwą WZ-tkę.
Nie będę pisać gdzie są w mojej ocenie niedobre, powiem tylko, że najlepsze WZ-tki podają na placu Na Rozdrożu w kawiarni Rozdroże.
Historia powstania tego ciastka to swoista kulinarna miejska legenda.
Podobno ciastko powstało pod koniec lat czterdziestych jako słodkie ukoronowanie powstania Trasy W-Z czyli Wschód-Zachód.
Podobno recepturę stworzył Alfons Duczmalewski, cukiernik z Grochowa.
Podobno to wcale nie jest prawda a nazwa pochodzi od skrótu Wypiek Z Kremem.
Podobno powstała w Warszawskich Zakładach Cukierniczych.
Podobno...
Nie ważne!
Pielęgnujmy rodziną kuchnię. Na WZ-tkę do Rozdroża marsz!
